Urnenveld Slabroek

Eeuwen geleden leefden er al mensen in De Maashorst. Dat bewijzen de vele sporen die de afgelopen eeuw door archeologen gevonden zijn. De oudste en nog zichtbare overblijfselen zijn de grafheuvels: monumenten voor overledenen die centraal onder de heuvel werden begraven. Op de Slabroekse Heide staat de teller van gevonden grafheuvels inmiddels op honderd.

Doordat mensen steeds op dezelfde plek een heuvel stichtten, ontstonden er vanaf circa 2000 voor Chr. verschillende grafheuvelgroepen. Ook op de Slabroekse Heide lagen meerdere grafheuvels. In de vroege ijzertijd is rondom deze heuvels ook een urnenveld aangelegd. Waren de grafheuvels nog voorbehouden aan een klein deel van de lokale bewoners, in een urnenveld kreeg ieder lid van de gemeenschap een plekje onder een (kleine) heuvel. Een aantal eeuwen nadat het grafveld was verlaten, werd het in de Romeinse tijd opnieuw in gebruik genomen. Daarna werd de plek definitief verlaten. Totdat het grafveld in 1923 ontdekt en opgegraven werd.

'De Vorst(in) van De Maashorst'
Bronzen enkel- en armbanden, spelden, vlechtringen, toiletspulletjes en delen van een lijkwade. Zomaar een paar vondsten uit het ongewoon rijke graf dat archeologen in 2010 op de Slabroekse Heide vonden.

Of het om een man of vrouw gaat is moeilijk vast te stellen, maar de soort sieraden en spelden wijzen erop dat het om een vrouw met status gaat. Een prehistorische vorstin die hier 2600 jaar geleden in gestrekte positie begraven werd. En dat is opmerkelijk, want in die periode werden mensen vooral gecremeerd.

De bijzondere grafgiften zijn te bewonderen in het Rijksmuseum van Oudheden in Leiden.